Wirtualny Hogwart
Forum Klubu
FAQ  ::  Szukaj  ::  Użytkownicy  ::  Grupy  ::  Galerie  ::  Rejestracja  ::  Profil  ::  Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości  ::  Zaloguj


"Potworna księga potworów" wydanie bezpieczne.

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Wirtualny Hogwart Strona Główna » Lekcje
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Nimfaroda Tonks




Dołączył: 07 Lut 2008
Posty: 86
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 13 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Z Hogsmase...

PostWysłany: Sob 23:27, 09 Lut 2008    Temat postu: "Potworna księga potworów" wydanie bezpieczne.

Akromantula
Akromantule to wielkie, włochate, ośmiookie pająki, które potrafią posługiwać się ludzką mową. Pochodzą one z gęstych dżungli Borneo. Ich cechy szczególne to grube czarne włosy pokrywające całe ciało, rozstaw nóg, osiągający nawet 15 stóp (!), duże szczypce, wydające charakterystyczny akromantulom klekot. Akromantula jest mięsożernym, wolącym duże ofiary zwierzęciem. Samiec jest mniejszy od samicy, która może znieść nawet do stu miękkich, białych wielkości piłki plażowej jaj. Młode wykluwają się z nich po 6-8 miesiącach. Jaja akromantuli zostały zaliczone prez Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami do towarów niewymienialnych klasy A (bardzo wysokie grzywny za ich import czy sprzedaż). Przypuszcza się, że zwierzę to zostało wyhodowane przez czarodziejów, miało w takim układzie służyć do pilnowania domostw albo skarbów, jak to zwykle bywa w przypadku stworów stworzonych za pomocą magii. Są one - jak już wspomniałem - inteligencją zbliżone do ludzkiej, lecz przez swą... niezbyt przyjemną naturę, zbyt niebezpieczne by z człowiekiem porozmawiać. Zjedzą każdego, niezależnie czy to mugol czy czarodziej.

Bahanka
Bahanki są mylone z elfami, chociaż są to dwa inne gatunki. Bahanki, podobnie jak elfy wyglądają jak malutki człowieczek, ale całe ciałko bahanki jest pokryte grubym czarnym włosem, ma po dwie pary rąk i nóg i grube, zaokrąglone i błyszczące skrzydła. Mają również dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów (w razie ugryzienia należy zażyć antidotum). Żyją w północnej Europie i Ameryce, gdyż wolą one chłodny klimat. Składają do pięciuset jaj na raz i zakopują je. Młode wykluwają się szybko, bo po 2-3 tygodniach.

Błotoryj
Błotoryj zamieszkuje moczary Europy i obu Ameryk. Kiedy się nie rusza, przypomina kłodę dreewna, ale po uważnymprzyjrzeniu się, można zauważyć płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby.Błotoryj pływa i pełza po moczarach. Żywi się głównie małymi ssakami, ale może również poważnie poranić nogi pieszych przechodzących przez bagno, w którym zamieszkuje. Jego smakołykiem jest jedak mandagora. Zdarza się, żę hodowcy mandagory wyrywają nać tej cennej rośliny i znajdują na końcu krwawe strzępy tego, co pozostało z posiłku błotoryja.

Centaur
Centaur ma głowę, tors oraz ręce człowieka, podczas gdy reszta tułowia i nogi są konia. Może występować we wszystkich maściach koni, jest stworzeniem inteligentnym i zdolnym do ludzkiej i sensownej rozmowy. Centaury zamieszkują lasy, przypuszcza się że pochodzą z Grecji. Lecz grupy centaurów można spotkać w całej Europie. Czarodzieje-specjaliści wyznaczają im tereny na których na pewno nie natkną na mugoli (raczej mugole na nich), chociaż one uważają tą pomoc za zbyteczną, gdyż same potrafią ukrywać się przed mugolami.Życie centaurów, mimo wszystko, jest dla nas tajemnicą. Są równie nieufne co do mugoli jak i do czarodziejów, na dodatek chyba nie widzą między nimi zbyt dużej różnicy. Żyją w stadach, których populacja waha się pomiędzy 10-50 osobników. Są biegłe (przynajmniej tak się uważa) w magicznym leczeniu, łucznictwie, wróżeniu oraz astronomii.

Druzgotek
Rogaty, bladozielony demon wodny jest spotykany w jeziorach Wielkiej Brytanii i Irlandii. Żywi się małymi rybami, jest agresywny zarówno w stosunku do mugoli, jak i do czarodziejów. Ma bardzo długie palce, które mimo, że mają silny chwyt - łatwo złamać. Można go odpędzić wieloma zaklęciami czy urokami, głównie zaklęciem Relashio.

Gnom
Pospolity szkodnik ogrodowy, zamieszkuje całą północną Europę, oraz Amerykę Północną. Ma stopę wzrostu, kościste stopy oraz nieproporcjonalnie wielką głowę. Aby się go pozbyć można użyć wozaka, który go zje, lecz większość czarodziejów uważa to za zbyt brutalne, lub chwycić go za kostki, okręcić go wokół siebie i wyrzucić go za granice domostwa.

Hipogryf
Wywodzący się z Europy lecz można go znaleźć na całym świecie. Głowa, przednie nogi i skrzydła są olbrzymiego orła, a tułów konia. Można go oswoić, ale tego zadania powinni podejmować się wyłącznie specjaliści. Podchodząc do niego należy mieć z nim bezustanny kontakt wzrokowy i ukłonić się, okazując dobre intencje. Jeśli hipgryf również się ukłoni, można bez obawy się zbliżyć. Hipogryfy ryją ziemię w poszukiwaniu owadów, ale nie pogardzą ptakami i małymi ssakami. Budują na ziemi gniazda, gdzie składają jedno duże jajo o dość delikatnej skorupie. Po dniu wykluwa się pisklę, a po tygodniu jest gotowe do lotu. Ale na dłuższe loty będzie w stanie dopiero po paru miesiącach.

Korniczak
Występujące na całym świecie, zagnieżdżające się w domach, gdzie mieszkają pod deskami podłogowymi. Obecność ich objawia się odorem zgnilizny. Wydzielina korniczaka, powoduje, butwienie fundamentów domu, w którym przebywa. W stanie spoczynku przypomina kupkę zielonych grzybów z oczami, ale przestraszony zrywa się na liczne nogi i ucieka. Żywi się wszelakimi nieczystościami, inwazji korniczaków można się pozbyć używając zaklęć oczyszczających. Lecz jeśli dopuszczono, by zanadto urosły, należy zgłosić problem do Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami (Sekcja Szkodników), zanim cały dom się zawali. Wydzielina korniczaka po rozcieńczeniu używana jest do niektórych magicznych środków czyszczących.

Nundu
Przez wielu uważany za najgroźniejsze stworzenie na świecie. Wschodnioafrykański, gigantyczny lampart, który potrafi mimo swych rozmiarów poruszać się bezszelestnie. Jego oddech sprowadza zarazę, mogącą zabić całą wioskę. Niewiele o nim wiemy, bo nigdy nie został pokonany przez grupę liczącą mniej niż stu (powtarzam: stu, 100) czarodziejów!

Szpiczak
Występuje w pólnocnej Europie oraz Ameryce. Prawie identyczny z mugolskim jeżem, różnią się jedynie zachowaniem. Jeśli jeżowi da się jedzenia w ogródku - chętnie przyjmie gościnę, a szpiczak pomyśli, że ten ktoś chce go zwabić w pułapkę, i w zamian zdemoluje mu ogródek. Wiele mugolskich dzieci posądzanych było przez to o wandalizm, chociaż winny był szpiczak.

Troll
Budzące grozę stworzenie, o wzroście dochodzącym do 12 stóp i wadze powyżej tony. Znane są z ogromnej siły i równie ogromnej głupoty. Bywają brutalne i nieobliczalne. Można je znaleźć w Wielkiej Brytanii, Irlandii oraz innych częściach północnej Europie. Porozumiewają się między sobą chrząkaniem, pomrukami, oraz wskazywaniem palcem. Są trzy rasy trolli : górskie, leśne i rzeczne. Górski jest największy i najniebezpieczniejszy, jest łysy i ma bladoszarą skórę. Troll leśny ma bladozieloną skórę, a niektóre z nich są porośnięte cienkimi włosami zielonej lub brązowej barwy. Troll rzeczny ma krótkie rogi i może być kudłaty. Trolle żywią się surowym mięsem, i nie wybrzydzają; jedzą zarówno zwierzęta jak i ludzi.

Tryton
Żyją na całym świecie, ich wygląd jest równie zróżnicowany jak u ludzi. Ich zwyczaje są zaś równie tajemnicze jak u centaurów. Jednak ci czarodzieje, co opanowali język trytoński, opowiadają o bardzo dobrze zorganizowanych społecznościach. Różnią się m. in. wielkością w zależności od środowiska. Trytony, podobnie jak centaury, odmówiły statusu "istot" i wolą pozostać "zwierzętami".

Wilkołak
Przypuszcza się, że pochodzi z północnej Europy, lecz obecnie można go spotkać na całym świecie. Wilkołakiem staje się, gdy ugryzie człowieka ktoś, kto do nich należy. Nie wynaleziono, niestety, do tej pory żadnego lekarstwa powstrzymującego przemiany, choć ostatnie odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły najgorsze objawy przemiany. W wilkołaka zmienia się raz w miesiącu, przy pełni księżyca. Najczęsciej normalny, zdrowy na umyśle czarodziej lub mugol zmienia się w krwiożerczą bestię. Jest to jedno z nielicznych stworzeń, które ciągnie do ludzi, bowiem jest to ich ulubiona zdobycz.

Żądlibąk
Mały australijski owad. Ma około pól cala długości, i jest intensywnie szafirowy. Lata z tak dużą predkością, że mugole bardzo rzadko go zauważają, a i samym czarodziejom sprawia to pewne trudności. Nietrudno go jednak znaleźć, gdy zostaną użądleni. Żądlibąk ma skrzydła na czubku głowy, macha nimi bardzo szybko, i sprawia, że podczas lotu kręci się wokół własnej osi. U dołu jego ciała znadjudje się długie, cienkie żądło. Użądlenie najpierw wywołuje zawroty głowy, a chwilę potem - lewitację. Młodzi czarodzieje i czarodziejki łapią żądlibąki, aby cieszyć się ich skutkami ubocznymi. Mimo wszystko "co za dużo to nie zdrowo" i zbyt częste użądlenia, mogą sprawić, że ofiara będzie się unosić nad ziemią nawet kilka dni. W przypadku silnej reakcji alergicznej - może dojść do stałej lewitacji. Suszone żądła żądlibąka są składnikami kilku eliksirów, krążą plotki, że są używane do produkcji tak lubianych przez młode pokolenie musów-świstusów


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Wirtualny Hogwart Strona Główna » Lekcje Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Możesz pisać nowe tematy
Możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
  ::  
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group   ::   template subEarth by Kisioł. Programosy   ::  
Regulamin